پایگاه خبری تحلیلی خطوط: برخی از مسئولان برای فقر و استیصال کنونی که مردم ایران دچارش شده اند بنگلادش را مثال می زنند. امابنگلادش یکی از کشورهایی است که در سال‌های نه چندان دور به‌عنوان کشوری فقیر نام برده می‌شد؛ اما این کشور ۱۶۰ میلیون نفری توانسته از فرصت‌های به وجود آمده، نهایت استفاده را برای افزایش تولید و رشد و توسعه همه جانبه کشور ببرد.
هم اکنون بیش از ۸۰ ٪ تولید این کشور در صنعت پوشاک است. با بهره‌گیری از تکنولوژی، تعامل و تجارت با دنیا، فراهم کردن فضای رقابتی برای بنگاه ها، اجرای موفق خصوصی سازی، شفافیت، اعتماد و امنیت برای سرمایه گذاری، تقویت زیرساخت ها و تضمین دسترسی 100٪ افراد به ICT، پیاده سازی روش های جدید تامین مالی و بهره گیری درست از نیروی کار ارزان، در مسیر خیز اقتصادی گام بردارد.
تا یک دهه آینده این کشور جزو کشورهای توسعه یافته قرار خواهد گرفت و پیش‌بینی می‌شود تا ۵ سال آینده تولید ناخالص داخلی آن به حدود ۵۰۰ میلیارد دلار برسد؛ رقمی که در ۲۰۲۰ برای کشور ایران ۴۱۰ میلیارد دلار پیش بینی شده بود.
بررسی آمارها و عملکرد اقتصادی بنگلادش نشان می‌دهد که این کشور سابقا فقیر در شمال شرق شبه‌قاره هند به سرعت به سمت فقرزدایی، رشد اقتصادی و توسعه صنعتی گام برداشته؛ به طوری که گفته می‌شود طی ۱۰ سال گذشته علاوه بر اینکه درآمدسرانه اش ۳۰۰ ٪ افزایش یافته، ۸ میلیون نفر را نیز از فقر مطلق نجات داده است.
خانم شیخ حسنیه نخست وزیر بنگلادش یکی از موفق ترین رهبران زن دنیا؛ با افتخار در مجمع جهانی اقتصاد اعلام کرد تا سال 2041 کشورش از یک کشور درحال توسعه به کشوری کاملا توسعه یافته تبدیل و به سرعت به سمت جامعه‌ای دانش محور باخلق ارزش افزوده پیش می رود.
بنگلادش درسال ۲۰۱۸ توانست 12 ربات صنعتی به کره صادر و در حال ساخت چهار کشتی برای هند است. این کشور بیش از ۶۰۰ هزار فعال در فناوری اطلاعات داردو درحال ایجاد بستر جذب سرمایه‌گذاری بین‌المللی در بخش‌های آموزش، فنی، مهندسی، خودروسازي وهوش مصنوعی است.
اقتصاد این کشور ازسال ۲۰۰۹ به این سو، ۱۸۸ % رشد داشته و درآمد سرانه نیز به بالای ۱۹۰۹ دلار رسیده است.
در بخش کشاورزی نیز بنگلادش چهارمین تولید کننده برنج، دومین تولید کننده جو، چهارمین تولید کننده پنبه و پنجمین تولید‌کننده سبزیجات در جهان است. در این کشور ۱۰۰ % افراد به ICT دسترسی داشته و به سرعت درحال تبدیل شدن به یک اقتصاد دیجیتالی است. درسال ۲۰۱۸،میزان تجارت الکترونیکی این کشور به بیش از۲۶۰ میلیون دلار رسید.
بنگلادش نفت و گاز و پتروشیمی ندارد. کشوری که تا یک دهه پیش قربانی فقر و تغییرات آب و هوایی بود به دلیل داشتن حکمرانان خردمند چنان آینده پایداری برای خود ساخته که ما باید حسرت آن را بخوریم.
گویا مسئولان خبر ندارند که بنگلادش دیگر کشوری نیست که مثالی برای فقر و استیصال ملت ایران، دارنده مقام پنجمین دارایی های طبیعی جهان باشد و باید بگوییم ای کاش ما شبیه بنگلادش شویم!
مهتا بذرافکن